در این پست از سایت استار بورس دانشمندان کشف کردند عمر جهان ۲۶.۷ میلیارد سال است ؟! را قرار دادیم . بر اساس کشفیات جدید دانشمندان عمر جهان افزایش یافت و قبلا که 13.7 میلیارد سال تخمین زده شده بود الان 26.7 میلیارد سال تخمین شده است …
ادعای جدید دانشمندان: عمر جهان نه ۱۳.۷ میلیارد، بلکه ۲۶.۷ میلیارد سال است
عمر جهان در سال ۲۰۲۱ با استفاده از تکنیک‌ها در حدود ۱۳.۷۹۷ میلیارد تخمین زده شد.
اکنون گروهی از محققان دانشگاه اتاوای کانادا، عمر جهان را دو برابر مقدار فعلی یعنی ۲۶.۷ میلیارد سال پیش‌بینی کرده‌اند.
بسیاری از دانشمندان باور دارند که عمر جهان ما از لحظه مه‌بانگ تاکنون به حدود ۱۳.۷ میلیارد سال می‌رسد. اما حالا گروهی از محققان دانشگاه اتاوای کانادا با زیرسؤال‌بردن مدل‌های کنونی، عمر جهان را در حدود دوبرابر مقدار فعلی یعنی ۲۶.۷ میلیارد سال پیش‌بینی کرده‌اند تا برخی از مشکلات موجود در نظریه جهان ۱۳.۷ میلیاردساله را برطرف کنند.
سال‌هاست که اخترشناسان و فیزیک‌دانان عمر جهان را با اندازه‌گیری زمان سپری‌شده از مه‌بانگ یا بیگ بنگ و بررسی عمر کهن‌ترین ستارگان محاسبه می‌کنند. عمر جهان در سال ۲۰۲۱ با استفاده از روش‌ها و فناوری‌های پیشرفته و مدل Lambda-CDM در حدود ۱۳.۷۹۷ میلیارد تخمین زده شد. ولی حالا دانشمندان دانشگاه اتاوا نظر دیگری را مطرح کرده‌اند.
در مدل جهان ۱۳.۷ میلیاردساله، وجود ستاره‌هایی مثل «متوشالح» بسیار عجیب است، چون سن آن‌ها بیشتر از سن جهان به نظر می‌رسد. از طرف دیگر، تلسکوپ فضایی جیمز وب کهکشان‌هایی را پیدا کرده است که در مراحل بسیار پیشرفته تکاملی قرار دارد و اندازه آن‌ها به طرز شگفت‌آوری کوچک است.
نظریه «نور خسته» از «فریتز زوئینکی» می‌گوید سرخ‌گرایی نور کهکشان‌های دوردست به‌خاطر ازدست‌رفتن تدریجی انرژی فوتون‌ها در طی فواصل بسیار طولانی در کیهان حاصل می‌شود. ولی این نظریه با مشاهدات ما تفاوت دارد.
مدل جدید محاسبه عمر جهان چگونه مشکلات موجود را برطرف میکند؟
«راجندرا گوپتا»، استادیار فیزیک دانشکده علوم دانشگاه اتاوا که محقق اصلی این پژوهش بوده، دریافته است که اگر اجازه هم‌زیستی نظریه نور خسته با جهان درحال انبساط را بدهیم، پذیرش مجدد سرخ‌گرایی به‌عنوان یک پدیده هیبریدی و نه پدیده‌ای محض که بر اثر انبساط به‌وجود آمده، ممکن می‌شود.
گوپتا همچنین از ایده «ثابت جفت‌سازی» صحبت میکند که فرضیه آن توسط «پل دیراک» مطرح شده است. ثابت‌های جفت‌سازی ازجمله ثابت‌های بنیادی علم فیزیک هستند که بر برهم‌کنش‌های میان ذرات حکم‌فرمایی می‌کنند.
به گفته دیراک، این ثابت‌ها می‌توانند در طول زمان متفاوت باشند. اگر اجازه تکامل آن‌ها را بدهیم، پنجره زمانی برای تشکیل کهکشان‌های اولیه‌ای که با سرخ‌گرایی بالا توسط تلسکوپ جیمز وب دیده شده‌اند، از چند صد میلیون سال به چند میلیارد سال قابل‌افزایش است. در این حالت، راحت‌تر می‌توان سطح پیشرفت و اندازه کوچک این کهکشان‌ها را توضیح داد.
به‌علاوه، گوپتا می‌گوید تفسیر سنتی «ثابت کیهانی» که به اثر انرژی تاریک بر انبساط جهان اشاره میکند نیز نیازمند اصلاح است. اعمال این تغییرات در مدل کیهانی به ما کمک میکند تا معمای کهکشان‌های کوچک در ابتدای جهان را حل کنیم و رصدهای دقیق‌تری داشته باشیم.
نتایج پژوهش حاضر به‌صورت مقاله‌ای در ژورنال Monthly Notices of the Royal Astronomical Society منتشر شده است.
اولین نفر باشید دیدگاهی ثبت میکند